Origineel
Baiano. Boa noite, seu joanim. Italiano. Bona cera, zé romão. Má porco cão, uma hora dessas vem me tirar do colchão! Entra pra dentro rapaz, que aí fora você esfria. Aconteceu alguma coisa? Quem morreu de sua familia?. Baiano. Não. Não aconteceu nada, eu vim aqui pra falá. Mas, primeiro quero sabê. A sua fia num tá?. Italiano. A rosina? Tá na cozinha lavando o pé na mastela. Má, porco cão, você qué falá comigo, ou qué falá com ela?. Baiano. É com o sinhô. Mas, sabe, né? Eu nem sei como começá. Italiano. Desembucha logo rapaz, se não você vai se engasgá. Baiano. Seu joanim é o seguinte, eu vim aqui pra sabê, se o senhor me aceita… Ou melhor, se tem porco prá vendê?. Italiano. Ostregão! E precisava tanta demora assim? Quase morreu engasgado prá falá isso pra mim. Vô te mostrá agora mesmo os porcos no chiqueirão. Vô levá a lamparina, se não nós não vê o chão. O chiqueirão é por aqui. Zé romão me acompanha, mas se abaixa ali na cerca, se não os espinho te arranha. Baiano. Alevante o arame que eu passo, assim, ai, ai, ai, credo que horror. Me abaixei tão depressa que minha calça rasgô. Italiano. Num faz mar. Depois arrumo uma agulha com barbante e a minha filha rosina te remenda num instante. E cuidado com o sabugo que ocê leva um escorregão. Pronto, ói que linda porcaria, já tamo no chiqueirão. Veja aí esse marrote, é o fio da porca ruzia, raça boa de engordá, e como come, ai, mama mia!. Baiano. Mas se ele come muito não me interessa, seu joanim. No preço que tá o milho vai ficá caro pra mim eu sou pobre, e o sinhô sabe num vale a pena tirá lavage da minha boca para o bichinho engordá. Italiano. Tem essa aí perto do cocho. É a porca da minha surela, se você quisé comprá eu posso falá com ela. Baiano. Essa também é muito grande, porisso não me interessa. Somos só em dois e o que eu faço com uma porcaiona dessa. Italiano. Êpa, apagou a lamparina. E agora, zé romão? Nóis fiquemo no escuro, perdido no chiqueirão, eu nesse frio, de ceroula, te mostrei toda a porcada e você não comprou nenhum. É, já vi tudo, você não qué nada. Baiano. Bem seo joanim, eu de fato não quero porco. Me descurpe o atrevimento. É que eu queria pedi, a sua fia em casamento. Italiano. Ostregão, porca mastela. Então é isso que você queria? . E você tem ordenado, pra tratá da minha fia? Você acha que eu vou deixá a rosina morrê de fome? Você tá maluco, zé romão. Você sabe quanto ela come? Só hoje ela comeu seis prato de macaron, trêis rodela de polenta com fritada de pimentão, sete metro de lingüiça com salada de machucho, quatro quilo de ricota e ainda não encheu o bucho. Por sobremesa ela comeu quatro mamão e uma jaca, é porisso que minha fia tá mais gorda do que uma vaca. Bem, vô me deitá, fique aí no meio do chiqueirão. Junto com os porco que vão te consolá, zé romão. Bona cera, bona cera, bona cera. Baiano. Ó xente, eu já vi tudo. Meu fim é morrê sortero. Vim arrumá casamento e acabei num chiqueiro!
Vertaling
Baiano. Goedenavond, jij Joanim. Italiaans. Bona cera, Zé Romão. Stoute hond varken, op een gegeven moment ga je me uit de matras halen! Ga naar binnen, jongen, je zult daar afkoelen. Is er iets gebeurd? Wie is er in jouw familie gestorven? Baiano. Nee. Er is niets gebeurd. Ik kwam hier om te praten. Maar eerst wil ik het weten. Is je tante er niet? Italiaans. Waar is Rosina? Ze is in de keuken haar voeten aan het wassen. Varken hond, wil je met mij praten, of wil je met haar praten? Baiano. Op de meester. Maar, weet je? Ik weet niet eens hoe ik moet beginnen. Italiaans. Spuug het uit, jongen, of je zult stikken. Baiano. Dit is wat ik hier kwam doen om te weten of je me accepteert… of beter nog, als je een varken hebt om te verkopen? Italiaans. Ostregão! Duurde het zo lang? Hij stikte bijna toen hij met me praatte. Ik zal je nu de varkens in de varkensstal laten zien. Ik neem de lamp, anders zien we de grond niet. De varkensstal is deze kant op. Zé Romão, kom met me mee, maar ga op het hek liggen, anders zullen de doornen je krabben. Baiano. Til de draad op die ik passeer, zoals dit, oh, oh, oh, mijn God, wat verschrikkelijk. Ik bukte zo snel dat mijn broek scheurde. Italiaans. In een zee. Dan pak ik een naald en touw en mijn dochter Rosina zal het in een mum van tijd voor je maken. En kijk uit voor de kolf, je zult uitglijden. Oké, wat een mooie rotzooi. We zijn al in het grote huis. Kijk naar deze marrote, het is de draad van het ruzia varken, een goed vet varken, en hoe het eet, oh, mama mia! Baiano. Maar als hij veel eet, ben ik niet geïnteresseerd, Mr. Joani. Met de prijs van maïs wordt het duur voor mij, ik ben arm, en je weet dat het het niet waard is om voedsel uit mijn mond te nemen zodat het dier vet kan worden. Italiaans. Er is er een bij de trog. Als je het wilt kopen, kan ik met haar praten. Baiano. Die is ook erg groot, daarom ben ik niet geïnteresseerd. We zijn maar met z’n tweeën en wat moet ik met zo’n zeug? Italiaans. Whoa, de lamp ging uit. Wat nu, Zé Romão? We zitten in het donker, verdwaald in het grote huis, ik zit in de kou, in mijn ondergoed, ik heb je alle varkens laten zien en je hebt er geen gekocht. Ik heb alles gezien, je wilt niets. Baiano. Nou, Mr. Joanim, in feite wil ik geen varken. Sorry voor de brutaliteit. Ik wilde uw dochter ten huwelijk vragen. Italiaans. Oester, varkenspoot. Dus dat is wat je wilde? En je hebt een bevel om voor mijn dochter te zorgen? Denk je dat ik Rosina laat verhongeren? Je bent gek, Zé Romão. Weet je hoeveel ze eet? Vandaag nog at zij zes borden bitterkoekjes, drie plakken polenta met gebakken paprika, zeven meter worst met een salade machucho, vier kilo ricotta en zij heeft haar maag nog niet gevuld. Als toetje at ze vier papaja’s en een jackfruit, daarom is mijn dochter dikker dan een koe. Goed, ik ga naar bed. Blijf daar in het midden van het grote huis. Samen met de varkens die je zullen troosten, Zé Romão. Bona cera, bona cera, bona cera. Baiano. Jongens, ik heb alles gezien. Mijn einde is om koud te sterven. Ik kwam om te trouwen en eindigde in een varkensstal!