Origineel
La vou eu cruzando o meu estradão. Sentado em meu alazão boiadeiro do sertão. Minha viola eu não paro de tocar. E que a música me faz lembrar. Dos tempos de boiadeiro fui boiadeiro. Meu rapaz agora só toco minha viola. Espero ouvir aplausos porque senão. Eu vou me embora minha gente. A coisa está dificil o preço do serviço. Ja não vale mais o pão é por isso que eu fíz essa canção. Pra dizer ao meu irmão roubaram nosso sertão. Fui boiadeiro meu rapaz agora só toco minha viola. Nem quero ouvir aplausos porque senão eu vou me imbora,. La vou eu cruzando o meu estradão. Sentado em meu alazão boiadeiro do sertão. Minha viola eu não paro de tocar. É que a música me faz lembrar. Dos tempos de boiadeiro fui boiadeiro. Meu rapaz agora só toco minha viola. Nem quero ouvir aplausos porque. Se não eu vou me embora.
Vertaling
Daar ga ik, mijn weg oversteken. Zittend op mijn achterlijke cowboy vos. Mijn gitaar, ik kan niet stoppen met spelen. En die muziek herinnert me eraan. Ik was een veedrijver toen ik een veedrijver was. Mijn jongen nu speel ik alleen mijn gitaar. Ik hoop applaus te horen, want zo niet. Ik ga weg, mensen. Dingen zijn moeilijk, de prijs van service. Het is het brood niet meer waard, daarom heb ik dit lied gemaakt. Om mijn broer te vertellen dat ze onze sertão gestolen hebben. Ik was een boiadeiro, mijn jongen, nu speel ik gewoon mijn gitaar. Ik wil niet eens applaus horen want anders ga ik weg. Daar ga ik, mijn weg oversteken. Zittend op mijn zuring, boiadeiro do sertão. Ik kan niet stoppen met mijn gitaar te spelen. Het is de muziek die me eraan herinnert. Ik was een veedrijver toen ik een veedrijver was. Mijn jongen nu speel ik alleen mijn gitaar. Ik wil niet eens applaus horen omdat Zo niet, dan ga ik weg.