Origineel
Na minha sala de pintura amarelada. Representando a florada do ipê do meu sertão. Conservo ainda um berrante volteado. É a lembrança do passado ai do meu tempo de peão, ai. Desde criança só viajei com boiada. Passei meses na estrada de alegria e desengano. Deste caso bem me lembro como foi. A façanha de um boi ai que chamava Soberano, ai. Faz muito tempo, mas o mês ainda me lembro. Foi bem no fim de setembro quando a boiada estourou. Lá em Barretos meio dia escureceu. O Soberano venceu, um garotinho ele salvou, ai. O seu paizinho o comprou dessa boiada. Levou pra sua invernada que de velhinho morreu. O filho moço correu o Brasil inteiro. Procurando o boiadeiro e o chifre do boi me deu, ai. Eu desse chifre mandei fazer um berrante. Para ser meu ajudante no transporte de boiada. O mesmo chifre que salvou esse menino. É um berrante assassino ai dessa saudade malvada, ai. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)
Vertaling
In mijn geel geschilderde kamer. De bloei van de ipê van mijn sertão uitbeeldend. Ik laat nog steeds een berrante draaien. Het is de herinnering aan het verleden, ai, aan mijn tijd als een pooier, ai. Sinds ik een kind was heb ik alleen met ossen gereisd. Ik zat maanden op de weg van vreugde en teleurstelling. Deze zaak herinner ik me nog goed. De prestatie van een os genaamd Soberano. Het is lang geleden, maar ik herinner me de maand nog. Het was eind september toen de kudde barstte. Het was ’s middags donker in Barretos. De Soeverein won, hij redde een kleine jongen. Zijn vader kocht hem van die kudde. Hij bracht hem naar zijn invernada, waar hij van ouderdom stierf. De jonge zoon rende door heel Brazilië. Op zoek naar de veedrijver en de hoorn van de os die hij me gaf. Ik heb van deze hoorn een berrante laten maken. Om mijn helper te zijn in het veevervoer. Dezelfde hoorn die die jongen redde. Het is een berrante moordenaar van die boze nostalgie, ai. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)