Origineel
Que morena tão bonita. Do rostinho encantador. Cabelos preto ondulados. E olhos negros matador. Tua boquinha é pequena. Parece um botão em flor. Onde eu quero dar um dia. Um longo beijo de amor. Desde o dia em que eu te vi. Me tornei um sofredor. Meu coração não resiste. Tanta pancada de dor. Mas se um dia eu conseguir. Conquistar o seu amor. Quero cair nos seus braços. Como o sereno na flor. Eu vou lhe mandar uma carta. Por um lindo beija-flor. Contando minhas notícias. E onde eu sou morador. Esse cuitelo mimoso. Vai ser nosso portador. Que vai levar a você. Minha mensagem de amor. O fogo quando se apaga. Na cinza fica o calor. Dois amor quando se aparta. No coração fica a dor. A perdiz anda no campo. Descalça pisando em flor. Dizendo, viva quem ama. Morra quem não tem amor. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)
Vertaling
Wat een mooie brunette. Met het meest charmante gezicht. Golvend zwart haar. En dodelijke zwarte ogen. Je mond is klein. Ziet eruit als een knop in bloei. Waar ik je op een dag Een lange kus van liefde Sinds de dag dat ik je zag Ik ben een lijder geworden. Mijn hart kan het niet aan. “Zoveel pijn. “Maar als ik op een dag slaag… “win je liefde. Ik wil in je armen vallen. Zoals de serene bloem. Ik zal je een brief sturen. Van een prachtige kolibrie. je mijn nieuws vertellen. En waar ik woon. Dat schattige kleine knuffeltje. Zal onze drager zijn. Dat zal je brengen Mijn boodschap van liefde. Het vuur als het uitgaat. In de as blijft de hitte. Twee houden ervan als het vertrekt. In het hart blijft de pijn. De patrijs loopt in het veld Op blote voeten op de bloem. Zeggende, lang leve hij die liefheeft. Sterven die geen liefde heeft. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)