Origineel
“Ei, moleque, cadê o candeeiro da vovó?”. Vigê, minha Nossa Senhora. Cadê o candeeiro de vovó?. Seu troféu lá de Angola. Cadê o candeeiro de vovó?. Era lindo e iluminava. Os caminhos de vovó. Sua luz sempre firmava. Os pontos de vovó. Quando veio de Angola. Era livre na Bahia. Escondia o candeeiro. Dia, noite, noite e dia. Mas um golpe traiçoeiro. Do destino a envolveu. E até hoje ninguém sabe. Como o candeeiro desapareceu. Vovó chorou, de cortar o coração. Não tem mais o candeeiro. Pra enfrentar a escuridão. Vovó chorou, chorou. Como há tempos não se via. Com saudades de Angola. E sua mocidade na Bahia
Vertaling
“Hé, jongen, waar is oma’s lamp?” Aanschouw, mijn Lady. Waar is oma’s lamp? Jij trofee uit Angola. Waar is oma’s lamp? Het was mooi en verlicht. Oma’s paden. Zijn licht hield altijd stand. Oma’s punten. Toen ze uit Angola kwam. Ze was vrij in Bahia. Ze verborg de lamp. Dag, nacht, nacht en dag. Maar een verraderlijke slag van het lot omhulde haar. En tot op de dag van vandaag weet niemand Hoe de lamp verdween. Oma huilde, hartverscheurend. Ze heeft de lamp niet meer. Om de duisternis onder ogen te zien. Oma huilde, huilde. Zoals ze lang niet meer gezien had. Verlangen naar Angola. En haar jeugd in Bahia