Origineel
Toada. No fim do ano eu voltei ao meu sertão. Fui rever a minha vida do passado. Vi um cenário que cortou meu coração. Meu lugarejo esta tudo abandonado.. Na igrejinha onde um dia me casei. Não se reúnem mais meus irmãos de fé. E da casinha onde há tempo eu morei. Restam somente quatro esteios me pé.. Foi o progresso, foi a grande evolução;. Quem matou meu lugarejo, meu cantinho de sertão.. Com que tristeza contemplei o casarão. Que pertencia para o meu finado pai. O seu telhado quase todo foi ao chão. E as paredes estão todas cai, não cai.. O padroeiro São João da Freguesia. A sua data quase ninguém mais festeja. Por todo lado só se vê casa vazia. Por onde anda minha gente sertaneja.
Vertaling
Toada. Aan het eind van het jaar ging ik terug naar mijn sertão. Ik ging terug naar mijn vorig leven. Ik zag een scène die mijn hart sneed. Mijn dorp is helemaal verlaten… In het kerkje waar ik ooit getrouwd ben. Mijn geloofsbroeders en -zusters komen daar niet meer samen. En het kleine huis waar ik ooit woonde. Er zijn nog maar vier pilaren over… Het was vooruitgang, het was de grote evolutie. Wie heeft mijn gehucht vermoord, mijn kleine hoekje van de sertão… Met wat droefheid aanschouwde ik het herenhuis. die van mijn overleden vader was. Het dak is bijna helemaal ingestort. En de muren vallen allemaal naar beneden. De beschermheilige van São João da Freguesia. Bijna niemand viert zijn datum meer. Overal zie je alleen maar lege huizen. Waar zijn mijn landgenoten?