Origineel
Naquela choça junto a uma estrada. Velho carreiro a solidão curtia. Porque a boiada velha dos seus anos. Já não consegue mais puxar seus dias. Mas na parede traz de pendurado. Velho ferrão com que tocava os bois. Qual uma seta apontando o espaço. Lembrando o tempo bom que já se foi. Todo o diploma de carreiro é seu ferrão. Dentro das páginas do livro do sertão. De uma coisa lembra sem remorso. De nunca ter judiado os bois de carro. Só balançava o ferrão e os bois. Jamais deixaram atolar no barro. Quem foi carreiro hoje passou ser boi. Porque a vida é pegou o ferrão. E pela estrada da saudade amarga. Vai ferroando o seu coração. Todo o diploma de carreiro é seu ferrão. Dentro das páginas do livro do sertão. Ferrão de aço, vara de marfim. Igual agulha que bordou no tempo. Toda uma vida de trabalho e luta. Que nunca teve reconhecimento. Só ajudou enriquecer o patrão. E ele mesmo envelheceu sem nada. Mas mesmo assim ele tem orgulho. Por já ter sido o campeão da estrada. Todo o diploma de carreiro é seu ferrão. Dentro das páginas do livro do sertão. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)
Vertaling
In die hut bij de weg. Oude kar de eenzaamheid genoten. Omdat de oude kudde van zijn jaren. Kan zijn dagen niet meer trekken. Maar aan de muur hangt hij. De oude steek waarmee hij de ossen raakte. Als een pijl die naar de ruimte wijst. Herinneren aan de goede tijden die voorbij zijn. Het diploma van elke carrièremaker is zijn angel. Binnen de pagina’s van het sertão boek. Eén ding herinnert hij zich zonder wroeging. Dat ik de ossen nooit pijn heb gedaan met een kar. Hij schudde alleen de angel en de ossen. Ze laten ze nooit vastlopen in de modder. Wie vandaag een carreiro was, werd een os. Omdat het leven de angel heeft genomen. En langs de weg van bitter verlangen. Vai ferroando o seu coração. Het diploma van elke carrièremaker is zijn angel. Binnen de pagina’s van het boek van de sertão. Stekel van staal, ivoren staaf. Als een naald die borduurde in de tijd. Een heel leven van werk en strijd. Dat heeft nooit erkenning gekregen. Hij hielp alleen zijn baas rijk te maken. En hijzelf werd oud met niets. Maar toch is hij trots. Voor ooit de kampioen van de weg te zijn geweest. Het diploma van elke carrièremaker is zijn angel. Binnen de pagina’s van het boek van de sertão. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)