Origineel
Abandonando a esposa e um filhinho. Um certo homem saiu pelo mundo além. Deixou em pranto a sua pobre família. Desamparada neste mundo sem ninguém. A pobre esposa sofria desesperada. Com o filhinho que tinha pra sustentar. Qual uma ave solitária no deserto. Que não encontra nem um ramo pra pousar. E com o fruto e o suor de seu trabalho. A pobre esposa pôs o filho a estudar. Ele formou-se para juiz de direito. Agora então sua missão era julgar. Enquanto isso o seu pai por este mundo. Perambulava pra cumprir o seu destino. Um certo dia pra roubar ele matou. Tornou-se assim o mais cruel dos assassinos. Por esse crime o velho foi aprisionado. E foi marcado o dia do julgamento. No tribunal o pobre de cabeça baixa. Ficou chorando esperando o momento. E o seu filho que agora era o juiz. Tinha um dilema dentro do seu coração. Foi obrigado pela lei fazer justiça. Mandando assim seu próprio pai para a prisão. Dada a sentença todo o povo foi saindo. Mas o juiz permaneceu neste salão. E olhando triste para o rosto de seu pai. Ajoelhado aos seus pés pediu perdão. O pobre velho soluçando respondeu. Filho querido eu lhe dou minha bênção. Fizeste bem em condenar-me pelo crime. Sejas honesto não pratiques traição
Vertaling
Zijn vrouw en zoontje achterlatend. Een zekere man ging naar het hiernamaals. Hij liet zijn arme familie in tranen achter. Hulpeloos in deze wereld met niemand. De arme vrouw leed in wanhoop. Met het kleine kind dat ze moest onderhouden. Als een eenzame vogel in de woestijn. Die niet eens een tak kan vinden om op te zitten. En met de vruchten en het zweet van haar arbeid. De arme vrouw liet haar zoon naar school gaan. Hij is afgestudeerd als rechter in de rechten. Nu was het zijn missie om te oordelen. Ondertussen is zijn vader in deze wereld. dwaalde om zijn lot te vervullen. Op een dag doodde hij om te stelen. Hij werd de meest meedogenloze van alle moordenaars. Voor deze misdaad werd de oude man gevangen gezet. En de dag van het proces was vastgesteld. In de rechtszaal de arme man met zijn hoofd naar beneden. Hij stond huilend te wachten op het moment. En zijn zoon, die nu de rechter was. had een dilemma in zijn hart. Hij was gebonden door de wet om recht te doen. Zo stuurde hij zijn eigen vader naar de gevangenis. Toen het vonnis was uitgesproken, gingen alle mensen weg. Maar de rechter stond in deze hal. En droevig kijkend in het gezicht van zijn vader. Knielend aan zijn voeten vroeg hij om vergiffenis. De arme oude man antwoordde snikkend. Lieve zoon, ik geef je mijn zegen. Je hebt er goed aan gedaan mij te veroordelen voor de misdaad. Wees eerlijk en pleeg geen verraad