Origineel
VOLTA AO PASSADO. Zilo e Zalo. . Ah se eu pudesse, meu Deus. Voltar ao tempo passado. Rever o lago encantado. Do meu amado sertão. Pisar de novo os caminhos. Por entre serras e campos. A perseguir pirilampos. Na noite de São João. Quisera ter a ventura de ter os meus horizontes. Beber a água das fontes que nunca pude esquecer. Estar no meu passo verde. Lugar cor de esperança que minha alma criança. Talvez jamais volte a ver. Que coisa estranha essa vida. Como é cruel o destino. Que leva o sonho menino. De todos os corações. Só ficam as doces lembranças. Daquilo que não se esquece. A alma se desvanece. Num vendaval de ilusões. O madrugada cheirosa da minha terra. Querida os bons momentos da vida. Que tão distante já vão a minha grande saudade. É uma volta ao passado num livro interpretado. Nas cordas do coração
Vertaling
…TERUG NAAR HET VERLEDEN. Zilo en Zalo. . . Oh, kon ik dat maar, God. Ga terug in de tijd. Om het betoverde meer opnieuw te bezoeken. Van mijn geliefde sertão. Om nogmaals de paden te bewandelen. Door bergen en velden. Achter vuurvliegjes aan. In de nacht van Sint Jan Ik wou dat ik het geluk had om mijn horizon te hebben. Om het water te drinken van bronnen die ik nooit zou kunnen vergeten. Om in mijn groene pas te zijn. De kleur van hoop die mijn kinderziel Misschien nooit meer zien. Wat een vreemd iets is dit leven. Hoe wreed is het lot Dat neemt de droomjongen Uit alle harten. Alleen de zoete herinneringen blijven. Van datgene wat men niet vergeet. De ziel vervaagt. In een storm van illusies. De geurige dageraad van mijn land. Beste de goede momenten van het leven. Dat zo ver weg al mijn grote verlangen gaan. Het is een terugkeer naar het verleden in een boek geïnterpreteerd In de koorden van het hart